çocukken cinsel tacize uğramak

13 yaşındaydım ilk tacize uğradığımda. 1.50 boylarında ince, cılız, küçücük bir çocuktum. Ortaokuldan mezun olduğum senenin yazıydı. Ailemle gezmeye gittiğimiz şehirden dönmeden önceki gün yaşadım. Yıllar geçti ama hiçbir anını unutmuyorum. Deli gibi koşuşumu, telefonundaki cinsel içerikli videoyu gösterip yaklaşışını, dokunmaya çalıştığında yere çöküp attığım çığlıkları, kurtarmaya gelen bir insan evladının olmayışını, kimsenin almadığı ama benim üstüme sindiğini sandığım kokusunu götürmek için kaynar suyun altında derimi kanatarak kazıya kazıya saatlerce keseleyişimi... Hiçbir şeyi unutmadım. Aman kimse duymasın ayıp olur diye ağlayışımın durdurulmaya çalışılmasını da unutmadım. Yıllar sonra ilk defa birine anlattığımda nasıl ağladığımı da unutmadım. Yıllarca kendimden utandığımı da unutmadım. Utanılacak bir şeyimin olmadığını anlamam çok uzun zamanımı aldı. Ben kirliyim artık diye düşünüp arkadaşlarıma bile dokunamadım. Çok şükür aştım bunu, istediğim gibi sarılıp öpüyorum bile ama hala aşamadığım şeyler var. Yolda yürürken biri arkamdan yürüyorsa sakin kalmam çok zor oluyor. Arkadan biri yaklaşıp omzuma dokunduğunda aklımı yitirecek seviyeye geliyorum bazen. Annem dahil biri benim yaklaşmam dışında bana dokunsa geriliyorum. Polisler onu bulup içeri atamadı ama ben korkularıma hapsoldum. Kendi şehrime döndüğümde bile onunla karşılaşmaktan korktum. 9 sene olmuş hayatımı korkarak geçireli. İnşallah bir 9 sene daha böyle gitmez.