son zamanlarda hiç olmadığım kadar karamsar ve boşlukta hissediyorum. hiçbir şey yapmak istemiyorum. sadece yatağımda saatlerce uzanmak istiyorum. geceleri üçte dörtte uyuyorum ve sabahın altısında uyanıyorum. uyanınca da geri uyuyamıyorum. son zamanlarda çok fazla çarpıntım var ve sonu iyi bitmeyecek gibi hissediyorum. aileme bir şey belli etmek istemiyorum ama intiharın eşiğinde gibiyim. yaptığım hiçbir şey iyi gelmiyor, iyileştirmiyor ve iyileştirmediği gibi daha da boşluğa sürüklüyor. hayal kurmayı çok severim ama son zamanlarda hayal kurunca bile bi daralma geliyor. psikiyatrik desteğe ihtiyaç duyuyorum ve bunu dile getirdiğimde "deli pozisyonuna sokma kendini iyisin bir şeyin yok" deniyor ama gerçekten iyi değilim. hayatımda hiçbir şey yolunda değil ve ne kadar düzeltmek istesem de elimden bir şey gelmiyor. ölmek için yaşıyorum kısaca ve zerre keyif almıyorum.