Çocukluk arkadaşımdı. Çok temiz Çok kırılgan Çok naif bir insandı. Hayata hep pozitif bakardı. Bir eli sakattı. Dışarıdan nasıl gözüktüğünü hiç bir zaman yargılamazdı. Ve kalp hastasıydı. Nakil olacaktı. Olmadan önce konuştuğumuzda iyi olduğunu herşeyin güzel gittiğini söylemişti, yakın zaman da çıkacağını söylemişti. Ama o hastahane onun mezarı oldu. Öğrenme şeklim de çok acı oldu. İşten gelmiştim. Çok yorgundum yemeği yedim odama doğru giderken babam yanina çağırıp arkadaşımın ölüm haberini gösterdi ve ben yıkıldım. Çocukluğumu geçirdiğim komşumdu. 22 yaşında gitti. İnşallah güzel yerdedir. Seni burdan yad etmek isterim. Seni seviyorum.