Sıra arkadaşımdı, ikinci sınıftaydım.
Sonra beşinci sınıftan sekizinci sınıfa kadar da başka birisine aşık olmuştum..
Ama benim çocukluk dönemlerim hiç güzel geçmedi. İçine kapanık bir çocuktum. En fazla huysuzlanıp ağlardım ama içimde kalan şeyler oldu :
Bunlardan birisi 23 Nisan. Hocama hakkımı helal etmiyorum. Bir gün oynatmadı. Çocuktum ben ya, çocuk. İlkokul hocaları, "oynamayan çocuk kalmasın, büyüyorlar, daha da oynatmayız onları, Oynamayan çocukları oynatın" diye konuşmuşlar. Kadın beni kaldırıp, iki kere oyunu denetip bir daha yerime oturtmuştu. O kadına, sana hakkımı helal etmiyorum demedim. İçimde yaradır.
Bunlar dışında, arkadaşı olabilen birisi olmadım hiç. Gerçekten içime kapanıktım, mahallede dışlanıyordum, okulda pek yoktu arkadaşım......
Bir tek, sınıfımı değişmiştim, 5. Sınıfta..... Sıra arkadaşım vardı... Ahhh.... Instagramdan eklediğimde, kendisi beni önce takip edip sonra takipten çıkmıştı. Silik tiptim. Kim beni neden takip etsin, kim benimle neden iletişim kursun ki?
Yinede o günler çok içimde kaldı ya. O Günler, o zamandaki sıra arkadaşım.... Çok özlüyorum.... Çok..... Çok ya.... Çok üzgünüm.... o günlerden biriyle konuşmak beni tatmin edebilirdi belki ama...... Bilemiyorum.....
Nereden nereye geldi konu....