yaklaşık bir yıldır babamla asla siyaset yapmıyorum, pes ettim. artık çok daha huzurluyum. gerçekten şu karantina dönemi bana bir şey öğrettiyse o da şudur: "niye kendimi yoruyorum ki amaan" deyip koyvermek. zıt görüşte olduğum hiç kimsenin fikrini zerre önemsemiyorum, ilgilenmiyorum da. neden bu kafaya daha önce erişemedim acaba?