Çocukluk arkadaşım ve ben fırsat buldukça insanlardan uzaklaşıp farklı meseleler konuşuyoruz, bazen aşırı gülüyoruz bazen mutsuz oluyoruz ve birini görünce susuyoruz.Odada, mutfakta, kulübede, yürüyüşlerde fark etmiyor bu durum skdjskd.Sürekli konuşacak şeyler buluyoruz ve konuşamayacak olduğumuzda sessizleşiyoruz onu paylaşmak bile bizim için konuşmaya giriyor. Velhasıl kelam dışarıdan bakıldığında çok garip olduğumuza yemin edebilirim ama kanıtlayamam😂