etik değil ya ne olursa olsun değil.
düşünsene hastadan malzeme çıkıyor uydurma falan değil.
bazen öyle şeylere tanık oluyoruz ki, kendi aramızda bile konusamayiz biz.
o insanın yerine kendimizi koyarız, unutturmaya çalışırız.
şiddet gören birinin yanında, aldatılmış, hatta kadın anlatırken yorum bile yapmayız.
çünkü hislerini bilemezsin bunlar afişe edip övgüler yağdırıyor.
kaç kişinin tramvasi tetiklenir, kaç kişi unuttuklarını hatırlar izlemesin diyebiliriz ama insan en çok korktuğunun peşinden koşar.
hastaları düşünemiyorum bile az önce bı abla ile konuştuk zengin, okumuş kariyerli ama şiddet mağduru, o kadar aşağılanmış ki biri iş buluyor, biri avukatlığını üstleniyor, muhasebeci arkadaş üzerinde ki malları vergileri vs düzenliyor.
ama o yokken hakkında konuşamıyoruz bile ve bizim işimiz bu değil.(ama düşünebiliyoruz bu kadarını) sadece insanlık adına.
anlam veremiyorum, kabul edemiyorum.