Uzun bir yolda yürüyorum, sadece bana ait ve sadece benim yürümem gereken bir yol. Bu yolda zaman zaman bana eşlik edenler oluyor. Birlikte bir süre yürüyoruz. Sonra bırakmam gereken yerde ayrılıyorum onlardan. Arkama bakıp el sallıyorum onlara. Tatlı bir tebessümle bırakıyorum hepsini. Sonra devam ediyorum yoluma. Bu yolda karşılaşacağım yeni insanlar var biliyorum. Bazen onlara hemen ulaşmak için koşuyorum bazense ayaklarım geri geri gidiyor sanki, yolda bıraktıklarıma dönmek istiyorum. Ama geri dönüşü yok bu yolun. Yürümeye devam ediyorum. Etrafı yeşilliklerle dolu bir yol. Hiç gece olmuyor ne garip, halbuki ne çok severim karanlığı...
Evet arkadaşlar gece gece bir şeyler hayal etti kafamın içi, bu yazdıklarımı iç sesim bana anlatırken çok daha güzeldi ama yazıya dökünce böyle saçma sapan bir şey çıktı ortaya :) Ama ilk kez bir şeyi yazıya dökmek geldi içimden, o yüzden ben de paylaşmak istedim.
Neyse öyle işte iyi geceler:)