Hırstan ete kemiğe bürünmüş insan diyebiliriz belki. Ah dostlarım bu hırs öyle bir şeydir ki, iki kere iki dört etmez, altı kere altı otuz altı etmez. Etmesine eder ama tepeden tırnağa hırs olmuş bir insan için etmez. Morfin misali fazlası zararlı, fazlası aklını başından alır. Kafasına koyan insan yapar, o insan için yolun durumu hiç önemli değil. Sana dikenli gelen yol ona bahar bahçedir.
Hırs her insanda vardır. Bazı insanlar araya bir hırslı olurken, bazı insanlar için adeta bir iştir, bir görevdir, bir ödevdir. Hırslı bir insanın bir zirvesi vardır, onun tek amacı o zirveye oturmak. Doğrusu ile yanlışı ile o zirveye oturmak. Çünkü düşünmez, düşünemez. Ne eksik, ne yanlış, ne fazla. Burnunun dikine giderde gider. En çokta lânet olası para yüzünden yapılıyor bu hırs, para araç olarak değilde amaç olarak görüldüğü için.
Para veya başka bir şey, bütün yollar hırslı olmaktan geçiyor. O yoldan geçerken; ne insanlığın kalıyor, ne sağında solunda kimsen. İnsan öz kardeşini, arkadaşını, ailesini harcar mı? Harcıyor işte, çünkü hırs kaplamış bir kere. Sadece sen merkezli hareket ediyorsun, ne düşüne bakıyorsun, ne senden medet umanlara.
Taki kıçının üstüne düşene kadar, işte o zaman anlıyor insan. İşte o zaman soruyor insan kendini, işte o zaman dönüp bakıyor insan arkasına. İşte o zaman insan açıyor kulaklarını, işte o zaman insan diyor kendine; ben ne ara bu kadar kör oldum. Allah kimseyi çok ama çok hırslı bir insan yapmasın.
Gurur ve hırs bazen çok birbirine karıştırılıyor ama arada çok ince bir çizgi var; hırsta kalp yoktur ama gururda kalp vardır. Yeri gelir sadece kalbinle gurur yaparsın. Hırslı olduğun zaman, yüreğine kulak vermezsin. Ama gururda, durumu düzeltmeye hep meilli olursun.