üzülmekten ve acı çekmekten çok korktuğumu bugün tekrar fark ettim, mutlu olabileceğim insanları bile bu sebeple reddettiğimi, duygu karmaşıklığından aptal gibi davrandığımı da bugün tekrar fark ettim. her konuda olgun ve mantıklı davranmaya çalışırken şu kafamın işleyişine ve kalbime söz geçiremiyorum ve aciz gibi en basit bir insana bile bağlanıyorum ya alacağım olsun.
zamanında kalbimizi kıran ve bizi hayal kırıklığına uğratan herkese de yazıklar olsun, eserlerine dönüp bakabilirler.