(#4015904)
çok üzgünüm. çok sinirliyim. çok öfkeliyim. o kadar üzgünüm ki bunu kelimelerle tarif etmesi çok zor. kadınlar olarak daha ne yapmamız gerekiyor yaşayabilmemiz için? öldürülmeden, tacize, tecavüze uğramadan, kıyafetlerimiz, dış görünüşümüz, cinsel yönelimimiz için yargılanmadan özgürce ve İNSAN gibi yaşayabilmemiz için daha kaç defa öldürülmemiz gerekiyor? etimle kemiğimle nefret ediyorum içinde yaşadığımız dönemden. çok utanıyorum. evet utanıyorum. hakkımı adaletten değil de twitterdan aramaktan, sadece kadınları korumayı değil genel olarak şiddetin önüne geçmeye çalışan hatta istanbulda imzalandığı için adını buradan alan, uygulandığında kadın cinayetlerinin ve şiddetin ne kadar azaldığı gözle görülür olan şöyle mantıklı bir sözleşmeden ortada geçerli olabilecek HİÇBİR ŞEY yokken feshedilmesinden utanıyorum. yaptıkları hukuksuzluklardan utanıyorum çünkü bu fesih işlemi hukuka aykırı. buna sevinen, ''oh be şimdi istediğimize istediğimizi yapabiliriz'' (çok özür dilerim midem kaldırmadığı, terbiyem el vermediği ve korkudan benim de başıma bu gelebilir bir gün korkusundan titrediğim için yazdıkları iğrenç şeyleri ancak böyle izah edebiliyorum) diyen insan olmayan varlıklar görüyorum, utanıyorum. şu sözleşmeye karşı olan herkesten utanıyorum. en acısı da ne biliyor musunuz? bu ülkede kadın ölümlerini sayan ve isimli, isimsiz kadınların ölüm şekillerine varana kadar yazan bir ''anıt sayaç'' var. utanıyorum, kahroluyorum. lakin bu sözleşmeye karşı olan herkes utanmadıkları gibi bu sayaçta adı geçen ve maalesef geçecek olan tüm kadınların katilleridir artık. utanıyorum bu ülkede bu dönemde kadın olmaktan, genç olmaktan. bunlarla bir arada yaşamaktan ve kendimi korumak zorunda hissettiğimden utanıyorum. ''bizi anayasamız korur'' diyorlar, şu güne kadar anayasanın hangi maddesine TAM OLARAK uyuldu ya da uygulandı ki? buna sevinen kadınlar görüyorum. iki gün sonra onların da başına bir şey gelse yine onları koruyacak olan bizlerin elinde artık gösterebileceği hiçbir kanun, sözleşme, hüküm kalmamasından ötürü evet utanıyorum. ölmek istemiyorum. öldürülmek istemiyorum. tacize, tecavüze uğramak istemiyorum. korkmak istemiyorum. bir erkeğin sırf önünde yürüdüğüm için korkmayayım, yanlış anlamayayım hissiyatına kapılıp hızlı hızlı yürüyüp önüme geçmesini, ona da kendime de bu iğrenç duyguyu hissettirmek istemiyorum. başıma bir şey gelse karşı tarafın alabileceği ''indirim''leri bilmek istemiyorum. sadece yaşamak istiyorum ya. öldürülen her kadının yerine bir gün daha yaşamak..