En kötüsü de bu galiba. Misal vereyim: Olur ya muhakkak karşınıza çıkmıştır. İşe yaramaz, düşüncesiz, aptal ve kaba bir çocukluk arkadaşınız olmuştur. Herkese bela olur, berbat bir kişiliği vardır, gerçek bir zorbadır.
Katlanmak zorunda kalmışsınızdır ona ve o kadar aptal ve küçüktür ki ne yapsa şok olamazsınız. O mu? O bu aptallığı yapmıştır dersiniz. O mu, şaşırmam o her boku yer dersiniz. Her halt cuk oturur artık üstüne.
Bazen Türkiye yönetimi için aynı şeyleri düşünüyorum. Duygularımı ve gündemi kendi içimde tahlil edişlerimi bir kenara koydum. Artık şaşırma, hayal kırıklığına uğrama yetilerimi kaybettim. "Yazık" diyip oturduğum yere çöküyorum.
Bir de bunlara ek olarak: İdeoloji ve siyasi parti fark etmeden hangi tarafta olursa olsun, tüm siyasilerden, vekillerden tiksiniyorum. İşe yaramayan, işe yarar şeyler yapılmasına karşı olan, gelişimi göremeyen vizyonsuz insanlar olduklarına hiçbirimizin şüphesi yok. Kaldı ki ekranlara çıkıp, ahmakça açıklamalar yapmalarına da tahammül edemiyorum.
Bu ülkeyi, vatanını, toprağını, bayrağını ve Atasını her zaman önemseyen tüm içtenliğiyle seven biri olarak -ve bu ülkeyi terk etmeyi hiçbir zaman düşünmemiş biri olarak- bu hisleri yaşamak zorunda bırakıldığım için çok ama çok üzgünüm.