genelde epik şiir yazarım. onlardan birini de buraya sunayım:
Son nefesimize kadar mücadele ettik usanmadan, yılmadan
Hep inandık kazanacağımıza umutsuzluğa kapılmadan
Bir bir sorduk her bir şehidin hesabını düşmandan
Kan döktük bu uğurda, yine de vazgeçmedik al bayraktan
Sırtında 250 kiloluk mermi Onbaşı Seyit'in
Kim derdi ki "taşıyabilir" olmasaydı inancı kalbin
İnanmazdı duysaydı, kulağı olsa yerin
Son gücünü de kullandı, bu vatanı korumak için
Mezun vermemişti 4 yıl boyunca o liseler
"Biz Çanakkale'ye gidiyoruz" diyerek helalleşti çünkü öğrenciler
Bir an tereddüt etmeden şehadet şerbetini içmeye gittiler
Çanakkale kazanıldı, onlar geri dönmediler
kendi oğlu gelince karşısındaki sedyeye
"kurtulma şansı yok" dedi, halini görünce
Sarıldı cansız bedenine şehitliğe erdiğinde
Çanakkale böyle kazanıldı, fedakarlık ede
ede.
Şafak doğarken çanakkale'den tüm kızıllığıyla
Bayrağım boyanmıştı mehmetçiğimin asil kanıyla.
Bir destan daha yazılmıştı Türk tarihine layıkıyla
Çanakkale böyle kazanıldı, çocuğuyla, erkeğiyle kadınıyla.