Yaşım 20 ama o kadar yorgunum ki anlatamam sanki dünya battı altında ben kaldım. Sözlüğe girerken öylesine yazmıştım adımı ama yavaştan gerçek oldu. Geleceğimi göremiyorum sanki. Bir yanda bitmek bilmeyen cinayetler, bir yanda hastalıklar derken bitkisel yaşamda gibiyim. Okuyorum ama iki yıl sonra işsiz kalacağımı bilerek okuyorum. Ne heves kaldı içimde ne enerji. Onca dert var içimde ama anlatacak kimsem yok ne arkadaş ne eş ne dost. Buraya bile yazamıyorum birileri anlar benim ben olduğumu diye. Bu bile kanıtı hayatı başkaları için yaşadığımızın. Ben kendime yaşamak istiyorum, sonsuz enerjim olsun, olayların getirilerini düşünmeyeyim, istediğim işi yapıyım ama yok.
Vallahi yoruldum hayatın bitmek bilmeyen koşuşturmacasından.