Bir şarkı. İsmi "Here's a Health to the Company". Ben Longest Johns grunundan dinledim. Hikayesi bayağı hüzünlü. Bu günkü dertlerimizi ve tasalarımızı düşünecek olursak bayağı ağır.
1845 yılında İrlanda'nın temel geçim kaynağı patatesi yok eden bir tür mantar hastalığı başlamış ve hem tarladaki hem ambarlardaki tüm kaynakları yok etmiş. Bunun sonunda 7 yıllık bir kıtlık baş gösrermiş. İrlanda'nın büyük belası İngiltere de fırsatı kaçırır mı? Kimse yardım yapamasın diye İrlanda'yı abluka altına almış ve kimsenin ablukayı geçmesine isin vermemiş. Bu da kıtlığın zararlarını aza indirmelerine engel olmuş. Halk gariban, Kraliçe gariban.
Osmanlı Devletinden yardım bile gönderilmiş. Ancak gönderilen 3 gemiden 1'i kaybolmuş, 1'i Drogheda limanını bulamamış ve birinin de İngilizlerin ablukası sonucu, 6 ay bekletildiği için tüm yiyecek stokları çürümüş. Osmanlı devleti bir yana, bir kızılderili kabilesi olan Chata'lar bile toplayabildikleri 170$ parayı yardım için yollamaya çalışmışlar.En nihayetinde İrlanda, 1 milyona yakın insanının ölümüne şahit olmuş. Nüfusun çeyreğine denk gelen bu korkunç sayı kadar insan da göç etmiş.Ana dillerinin kullanımı azalmış, ülke ikiye ayrılmış ve olan yine halka olmuş. Sonuç olarak bahsettiğim şarkı, göç eden bir grubun hikayesinden bahseder. Açlığa rağmen birlikte olabilmekten ve sevgiden bahseder.
Nakaratın sonunda ise parçalanan halkın, duygularının en içten sözü geçer. " Let us drink and be marry, all grief to refrain, for we may or might never all meet here again.".
Şarkı için tıklayabilirsiniz.