"...bir gun gozlerimin ta icine bak
anlarsin o zaman oluler nicin yasarmis..."
beni anlatirdi bir zamanlar bu misralar. asikken oldugu kadar kirginken de uzak durulmalidir.
bu siiri yakin bir kiz arkasim okurdu. ama ne meziyetler, muzik kulagi onda, ses onda, dans onda, edebiyat onda, seytan tuyu onda. kendi capimizda sahnelere cikardik bir seyler icin. hepsini iyi yapardi ama bunu bir farkli okurdu namussuzun kizi. oylesine insan sarrafiydi ve oylesine iyi biliyordu ki askin saf halini de ayak oyunlarini o toy yasta.. siirdeki o gel-giti, urkekligi ve cekingenligi islemekten hic gocunmaz, puslu ve keskelerle dolu bir sesle okurdu. sahnede gorup de asik olmamak elde degildi. bi ben vurgun degildim, o ise hep bana bakarak okurdu. kotu de olsa aramiz, mazide ne varsa iyi onunla alakadar bu siirle hafizamda. benim icin her seyi yapardi, benle beni kaybetmemek adina savasti, ne yazik ki yalnizca arkadasimdi.
"...ellerin, ellerin ve parmakların
bir nar çiçeğini eziyor gibi.
ellerinden belli olur bir kadın,
denizin dibinde geziyor gibi.
ellerin, ellerin ve parmakların..."
onun hatirasinadir, en cok bu misralari severdi.