Canımın nasıl yandığını,boğazımın düğümlendiğini..O çocuğun çığlıklarıyla gözyaşlarına boğulduğumu belirterek başlamak istiyorum söze.
Bu gün Samsun,yarın başka bir şehir ve sonraki gün başka.
Olay hep aynı ,şehirler farklı biliyoruz.
Bu ülkede her gün kadınlar canice katlediliyor,gece yada gündüz ne farkeder? ölmese hayatta kaldığına şükredemiyor bile.
Bu ülkede kadınlar dövülüyor,işkence ediliyor,sokakta veyahut evde..
Adaleti arayıp bulamıyorlar.
Bu ülkede kadınlar öldürülüp hiç korkmadan intihar etti denilebiliyor.
Son nefesinde bile yaşamayı düşlediğinden habersiz olan o katiller!
Bu ülkede her kadın özgürce sokakta yürümek isterken her biri arkasına bakarak canından korkarak hareket ediyor
Saniyelik bir refleksle!
Korkmak için,üzülmek için sadece şiddete maruz kalmak gerekmez.
İnsanız, kadınız ve bir gün olur da gerçekten bir gün ya ben de böyle bir acı çekersem düşüncesi yetiyor inanın!
Bu ülkede bir kadın olarak kadınlığımın yerlerde böylesine sürüklenmesine tahammül edememekteyim.
Şiddetin her türlüsüne kadına,erkeğe,çocuğa yada hayvana yapılan her türlü şiddete karşı durmaktayım.
Etimle kemiğimle nefret kusuyorum böyle canavar varlıklara,dilerim ki aldıkları her nefes boğazlarına bir bıçak gibi saplansın.
Hepsinden teker teker bütün kadınların ahları sorulsun!