bir kızı sevdim sevgilisi vardı bende duygularımı söylemedim öyle böyle zaman geçti sevgilisinden ayrıldı koca bir sene geride kalmıştı kimseye anlatamadığım içinde sakladığım acılarımı her şeyiyle yapayalnız gecen bir sene.gün geldi sevgilisiyle barıştırmak için caba harcadım gün geldi sevgilisini nasıl sevdiğini anlattı ben dinledim canım yana yana.ayrıldıktan sonra yine ben yanında oldum yaralarını sarmak için çabaladım ama kendimi unuttum onu düşünürken.sonra duygularımı açıklama cesaretimi topladım mezuniyet gecesinin sonunda söyledim. sonuç baştan belliydi zaten "olmaz" bu sözcüğü o kadar çok duydum ki anlatamam.bekledim hep içimde bir umut ama öyle davranıyordu ki kim olsa umut bağlardı. ben tamam bu sefer oldu dediğim her zaman başka biri çıktı başka birinden hoşlandı ben yedek oyuncu gibi kenarda kaldım salaklık diyeceksiniz öyle gerçekten ama o kadar seviyordum ki vazgeçmeyi düşünmek bile nefesimi kesmeye yetiyordu tabi oda benden vazgeçmiyordu..! başkasından hoşlanıyor daha sonra o kişi ona çelme taktıkça yine bana kalıyordu yine ben teselli ediyordum bir daha oldu bir daha oldu uyuşturucu madde gibi bağımlısı olmuştum vazgeçemiyordum.bazen geçip karşısına anılarımda kal demek istiyorum sonra sabret diyor içim sabret..bu yüzden umut benim için sadece 4 harf değil.