ırkçılık... evet
ırkçılık. bunlar seri üretim, devletin yetiştirdiği zavallı yitik bireyler. meb müfredatıyla şekillendirilmiş beyinleri ırkçılık zehriyle çürümüş, yosunlaşmış, küf tutmuş kokusu bütün ülkeyi lağım yeri olarak muhafaza etmeye devam ediyor. bunların insanlıkla aralarında milyonlarca ışık yılı mesafe var.
bu sözlükte de bunlardan çok var.. biraz araştırıp okusalar belki insanlıktan nasiplerini alırlar bu andavallar ama o da yok robot gibi yaşayıp gidecekler evet.
bakın insanların acı çekmesinden daha korkunç bir şey var. o da, bu acıların bir başkalarına haz vermesi. bu acıların aşağılanması, yok sayılması, desteklenmesi, alkışlarla izlenmesi. ırkçılık, işte tam da bunu yapıyor. empati, vicdan, hümanizm yok zerre kadar bulunmaz bunlarda.
bunlar 'türk olmakla övünüyorum', 'en üstün ırk türk ırkıdır', 'türksen öğün değilsen itaat et' diyenler. ulan bunlar israil'de doğsa 'ne mutlu israilliyim diyene' der bunlar.
bu hastalıktan kurtulmak için araştırıp okusanız, o meb'in beyninize enjekte ettiği milliyetçilik kavramını atmak için açın sayfalarca kitaplar yazılmış. açın okuyun nasıldır, nedir diye. belki feyz alırsınız.
ey zeki arkadaşım bak tanrı özellikle seni türk olarak yaratmadı. sadece bir tesadüfsün, coğrafi bir tesadüf. aynı şekilde ingilizide, fransızıda, kürdüde... oğlum türk olarak övüneceğinize, başka ırklara laf atacağınıza; kendinizle, kendi yaptıklarınızla, kendinizin topluma katkılarıyla övünün. kendinizle hiç alakası olmayan bir tesadüfle övünmenin zavallılığını yaşıyorsunuz.
bakın cumartesi anneleri ne güzel demişler okuyun feyz alırsınız belki;
''ben bir anne olarak şahidim ki, çıplak bir çocuk doğurdum. üzerinde hiçbir şey yoktu, tanrı da şahidimdir; ne bir ulusa dair bayrak, ne kimlik, ne de üniforma. doğurma fiilini bizzat yapan, o mucizevi ana tanıklık eden bir anne olarak yine şahidim ki, doğumumdan şu ana kadar üniforma ya da bayrakla bebek doğuran bir anne görmedim ben! doğurduğum o çırılçıplak bebek, insan soyunun genlerini taşıyor sadece...”
“çırılçıplak çocuklar doğurdum ben de...
üstelerinde kan vardı sadece... hayat kokuyorlardı. kimlikleri yoktu... ayaklarından tutulmuş baş aşağı dururken, ciğerlerini açmak, analarına tutunmak istercesine ağlıyorlardı. öylesine saf, öylesine temiz, öylesine yaradan'dan gelenlerdi ki.''