İnsanlara zaman zaman haklı olduklarını düşündükleri noktalarda, haklı olmasalar dahi hak veriyorum. Onlara duymak istedikleri şeyleri söylüyorum. Görmek istedikleri şeyleri gösteriyorum. Bunları yaparken her şeyin farkındayım. Haksız noktayı da biliyorum, doğru olan ve duyulması gereken noktayı da. Ama o insanlar kibirleriyle o kadar meşguller ki, onlara rol yaptığımı bile anlamıyorlar. Yüzlerinde ve seslerinde o salak kazanmışlık hissi oluşuyor. Kendilerini üst görmeye başlıyorlar. Ben bu durum karşısında inanılmaz şaşırıyorum yıllardır. Kendisi bile inanmıyor yaptığı şeyin haklılığına fakat birisi onu onayladığı vakit, dünyadaki en güçlü bireye dönüştürüyor kendisini. Bunun olduğunu gördüğüm kişileri hayatımdan çıkarıyorum çabucak. Bu küçük oyunum benim için bir nevi
turnusol kağıdı görevi görüyor.
Yalanlar üzerine kurulu ilişkiler gördüm, her sorun yaşadığından başkalarının üzerilerine basarak yükselmeye çalışan ama aslından sorunun en temellerinde, derinlerinde olduğunu göremeyen çifler gördüm, bir ortamdan iki prim kasıcam diye eşin,dostunu hatta ailesini gömen insanlar gördüm, ve bunları ne için yapıyorlar biliyor musunuz sözlük? Çoğunlukla şunları duymak için, ‘haklısın sen, söylediklerin doğru’ . Bu bana çok alçakça geliyor.
Bazı zamanlar da şöyle bir durumla karşılaştım. Hak vermediğin veya katılmadığın insan, lafı uzatıyor da uzatıyor. Başının etini yiyor. Sanki çok konuşması onu haklı çıkaracak gibi düşünüyor ve hiç susmuyor. Günler, haftalar geçiyor ama hala dilinde aynı laf. Bazen de sırf bu insanlar sussun diye hak veriyorum onlara. İçimde işin doğrusunu bildiğim ve inandığım için gram pişmanlık hissetmiyorum. Ben kendimi haklı-haksız kavgasında haksız olan taraf olarak bulduğumda, kavgadan çıktıktan sonra kendimi objektif olarak yorumlayıp, fikirlerimi ve kendimi iyileştirip, kendimi yeni öğrendiğim dersle ilerilere taşıyabiliyorum. Bazı insnalara bu o kadar büyük bir yük ki, iyileşemiyorlar. Kafayı yiyorlar, ağlamaya başlıyorlar, haksızlık bu kadar yük olmamalı kimseye. Yapıştırıyorum onlara ‘haklısın sen’ yara bandını ve haklılık içkilerinin etkisinde sarhoş bir halde sağa sola sallanmalarını izliyorum. Kaç yaşına gelmiş insan, artık birileri tarafından haksız çıkarılmayı kaldırabilmeli. Bununla yaşayabilmeli. Eğer beceremiyorsa benden uzak olsun.
Bu şu zaman kadar keşfettiğim ve verim aldığım en etkili yöntem, insanları en az kırarak kendimden uzaklaştırabildiğim yöntem olduğunu düşüyorum. Kimseyi kırmak istemiyorum. Başkaları kırsın ben yapamam. Zaten o kafada gitmeye devam ederlerse elbet birisi çıkar ve bam güm kırar o kalplerini. Gözünün yaşına da bakmazlar.