Kimisine göre aranıp aranıp bulunamayan, kimisine göre ise bulunup mutlu olunan gerçek aşk. Felsefi boyutta bakıldığında insanların aşkı hep içinde bir yerlerde arayıp bulamamasıdır.
Gerçek aşk insana acı veren mi yoksa, mutluluk veren mi?
Bu sorunun cevabını çoğu insan aşkın mutluluk ve huzur getirdiğine inanarak mutluluk demiş. Yani insanların bu cevapı tercih etmesi çok doğal. Günümüz dünyasında insanların aşkı tek taraflı yaşamayı reddettiği için ve tek taraflı yaşayanlar ise acı ve hüsrandan başka bişe vermediği için aşk iki kişilik olarak düşünülüyor.
Aşk aslında insanı olgunlaştıran bir süreç var olarak görülse bile insalar bu süreç içinde etrafı toz pembe bir dünya olarak gördüğü için, pek fayda sağlamıyor insalara. Bu süreçi pozitif değerlendirenlerde oluyor elbet onlar hayatlarına bir şeyler katarak devam ediyor yollarına. Aşk, bağlılık ve haz olarak nitelendirildiği için kimisi dinsel boyuta dikkat çekerken kimisi herhangi bir bedene dikkat çekiyor.
Aşka faydasallık teorisinde bakan felsefeciler eğer aşk sana doğru yönü gösteriyorsa o aşk senin gerçek aşk, eğer o aşk seni yanlış yönü gösteriyorsa gerçek aşk değil diyorlar. Yani aşk seni sen ediyorsa gerçek aşk, seni senden ediyorsa geçerek aşk değil. Aslına bakılırsa aşktan beklenen ve aşktan karşılanan haz insanı doyurmuyorsa bile insan bu aşkı gerçek aşk olarak kabul etmiyor. Gerçek aşkı bulurmusunuz, bulamazmısınız bilemem ama eğer aşk sizi olmanız gerek insan yapıyorsa ve siz bu durumdan memnunsanız doğru yoldasanız demektir.