28 Eylül 2020
İlk buluşmamızda durumumuz hakkında en ufak bir fikrimiz bile yoktu, internet üzerinden tanışıp aylarca konuştuktan sonra ben bu ilişkinin sadece sanalda kalmaması için, bir kez bile olsa kokusunu içime çekebilmek için gitmiştim.
Otogardaydım, sabah saat 9:30 civarı. Trafiğe takılmıştı arabasını park edip bana doğru yürürken telefonda konuşuyorduk ve ilk kez kanlı canlı görüyordum onu. Yolun karşısında minicik ayaklarıyla hızlı hızlı yürüyordu, onun da beni görmesiyle telefonu kapattık. Heyecandan dizlerim titriyordu, içimde tarif edemediğim duygular oluşmaya başlamıştı. Sarılmalı mıyım? Ne yapmalıyım? Ben bunları düşünürken son bir kaç adımını atarken kollarını kocaman açmıştı miniğim. Öylesine delice sarmaladık birbirimizi, boy farkından dolayı kafasını göğüsüme yaslaması ve benim saçlarının kokusunu ciğerlerimin en derinine çekmem, zaman durmuş gibiydi.
Yürümeye başladık, yakındaki bir avm'nin açılmasını beklerken kahve içmeye gidiyorduk. Ben hâlâ o kadar heyecanlıydım ki ellerimi, kollarımı bir türlü kontrol edemiyordum. Kahvelerimizi alıp cafede oturmaya başladık. Aylardır bütün duyguları yaşatan kadın karşımdaydı, o konuştukça ben göz bebeklerinde kayboluyordum. Masadan kalktığımızda elimi uzattım, sıkı sıkı tuttu elimi. Biliyordum ikimizin de deli gibi sevdiğini ama arada engeller vardı.
Saat gelmişti, gitmem gerekiyordu. Otobüs ile geldiğim o şehirden arabayla dönecektim. Beni bekleyen arabanın yanına kadar geldik beraber, tekrar sarıldık sıkı sıkıya ama birden bir şey fark ettim, sanki bu sarılma son sarılma gibiydi. Kendimce evham yaptığımı düşündüm ve yola çıktık. Biraz ilerlemiştik ki telefonum çalmaya başladı, korkarak açtım.
"Sana bir şey söyleyeceğim ama geri dönüp gelmek yok. Arabamı çekmişler." O an geri dönüp gitmek istedim yanına, çok kesin ve ısrarlı şekilde "hayır" diyordu. Arabadaki arkadaşımda "geç kalırız kanka, sıkıntı olur kanka" diyip duruyordu. Aylar sonra öğrendim ki sırf bir kez daha görebilmek için, dönüp gelmem için bir yalan uyduruvermiş. O kadar sert şekilde hayır demese, ben dönmeye dünden razıydım oysaki.
O günden sonra çok fırtınalar koptu, günler haftalar aylar aktı gitti, bir ayrıldık bir barıştık. Aramızdaki engeller hep görevini yaptı ta ki 3 gün öncesine kadar. Artık durum vaziyet şu şekilde sayın yazarlar.
gorsel