evlilikten korkmak

İtiraf ediyorum, çok korkuyorum. Düşünsenize biri var. Hem hayat arkadaşın, hem yatak arkadaşın, hem sırdaşın, hem de seçebildiğin ailen. Bu, bu... Beni korkutan da tam olarak bu. İnsanları ilişkilerde tanıyamayabiliyorsunuz. Görüşmeyi kestiğiniz en yakın arkadaşınızı düşünün. Ne kadar da tanıdığınız insan değilmiş, değil mi? Bakın mükemmel insan olması değil önemli olan. (Duyar kasmayın, bu özelliklere iki taraf da sahip olmalı) Önemli olan sevmeyi, sevilmeyi bilmeniz. Flört hiç bitmemeli mesela. Elbet aranızda kırılmalar olur. Gönül almayı, bağışlamayı bilmelisiniz. Dinlemeli, anlamaya çalışmalısınız. Hırçın bir intikam dürtüsüyle can yakmaya uzanırsanız hata yaparsınız. Yargılanmadan rahatça anlatabileceğinizi bildiğiniz bir ortam olmalı aranızda. Bu çok zordur. Mesela anlayış olmalı. Bazen yalnız kalmak ister insan. Kendi alanında, kendi dünyasında... Buna izin vermelisiniz. Zaten gidecek ya da aldatacak insan sizden bunu istemez. Geçmişi geride bırakabilmelisiniz. Öncü olabilmelisiniz, yeri gelince biriniz diğerinize iyi gelmeli, destek olmalı. Dürüst olmalısınız. Saygılı olmalısınız. Doğal, sade, dürüst, gurursuz ve şüphesiz olmalısınız. Birbirinize güven duymalısınız. Diğer insanlara kuşandığınız zırhları en yakınınıza doğrultmak aptalıktır. En güçsüz zamanınızda bile, güçlü olmaya çalışmamalısınız. Korkmadan ağlayabileceğiniz bir adamla/kadınla birlikte olmanın hayalini kurar çoğu insan. Saf sevgiyle sarılmak ister. Madden yahut manen güçte düştüğünüz zamanlarda, "Korkma, ben varım. Son nefesime kadar da senin yanındayım." hissini verebilmelisiniz. Herkes düştüğünüz zaman da her anlamda sizi ayağa kaldırmaya uğraşan birini ister. İnsan sevgi, ilgi, pış pış, eğlenence uyum... İster yani. Aslında... Genel olarak hepsinin özeti şu, "Vermediğiniz bir şeyi karşınızdakinden istemek bencilliktir." Oh. Yoruldum. Yazsam daha da gidiyor. Bakın, ne kadar da zor.