Üzülme
Onun en sevdiği kulu da yalnız kaldı
Taşlandı, sürüldü, yaralandı
Aç, susuz kaldı
Yuvasına uzaktan gözleri yaşlar içinde baktı
Mağarada yapayalnız ve korunmasızdı
Senin gibi üzülen yol arkadaşına sonsuz müjdeler veren tebessümüyle fısıldadı
"Lâ tahzen, innallahe meânâ."