İlk aşkımla üniversitede tanıştım belki geç oldu ama rüya gibiydi tanışmamız. Bir yılbaşı gecesi, hala dün gibi aklımda. Benimle konuşmaya çalışması, ilk sarılmamız, utangaçlığımız. Birbirimize karşı hislerimiz o kadar kuvvetliydi ki birbirimizle konuşmadan, bakışmadan bile hissediliyordu bu. Zaten bakamıyorduk birbirimizin yüzüne heyecanımızdan. Yüzündeki yara izlerinden sakallarındaki her bir teli, gözünü, kaşını, mimiklerini ezberlemiştim zamanla. Bakmalara doyamıyordum kısacası. Öyle bir konumdaydi ki benim için,onun icin canımı bile verirdim. Ben daha önce kimseye bu denli değer vermemiştim, sevgiyi, aşkı iliklerime kadar hissediyordum. Ama sonra noldu dersiniz bırakıp gitti. Hem de çok uzaklara. Üstünden 5 sene geçti hala unutamadım unutmadım. Ama hep derdim derim de ben ondan gelecek herşeye kabuldüm. razıyım, acısını da sevincini de. Onun icin aşk acısı çekmek bile güzel.