Hiç bir zaman sevgisini görmedim diyebilirim.
Zaten çok ama çok az görüştük ama bu görüşmelerde hiç torunuymuşum gibi davranmadı, bize geldiğinde saygıda hizmette tek bir kusurum olmamasına rağmen sürekli beni diğer kuzenlerimle kıyasladı.
Daha ilk doğduğum zamanlarda sürekli ağladığım için anneme gelip “keşke ölse de sen de rahatlasan “ demiş. Bunu söylemeye nasıl dili varmış anlamıyorum
Açık olmam beni sevmemesindeki en büyük etken bence,sülaledeki tüm kapalıları seviyor çünkü...
1 haftadır hastanede yoğun bakımda, büyük ihtimal çıkamayacak da ama içimde hiç gram üzüntü yok. Şimdiden ölmüş gibi evin işini yapıyorum , taziye için gelecek misafirleri düşünüyorum falan filan