Haha kimsenin bana yeterince tahammül edemeyeceği aydınlanması geldi az önce.
Son tahlilde baya çekilmez bir insana dönüştüm. Hiç de memnun değilim bu durumdan. Sürekli özür dileyesim var ama ne için özür dileyeceksin ki? Hayat yokuş aşağı gidiyor ve ilerledikçe hızlanıyorsun, hızlandıkça değişimler daha öngörülemez ve beklenmedik oluyor. Giderek kar topu gibi büyüyorsun işte. Büyüdükçe problemlerin de, arızaların da, defoların da aynı oranda hatta belki birkaç kat daha hızlı bir şekilde büyüyor.
Bir karanlık senaryom vardı hayatımın sonu için. Kafamdaki o adam olmaktan çok korkardım. Hala korkuyorum ama sanki korktukça giderek ona doğru çekiliyor gibiyim. Ne güzel.