Aile iç huzuru yok denecek kadar azaldığı bir dönemdeyim evde. Az önce her gün en az 5 saat görüntülü konuştuğum arkadaşımla yine rutin gece konuşmamızı yaparken arkadan babamın bağırtısıyla ve yanıma gelip en ufak bişey için azarlamasına arkadaşım da şahit oldu. inanır mısınız arkadaşım ailemi o kadar çok sever ki ailem de onu kızı gibi sever. Ama ben az önce yerin dibine girdim ve öyle girdim ki telefonu ne diyerek kapattım hatırlamıyorum bile kendimi banyoya attım sessizce kapı arkasında ağlayarak yazıyorum bu satırları da. Çok bunaldım artık dayanamıyorum bazı şeylere.. İyi geceler..
(bkz: sahiden iyi mi geceler? )