Her şey yolundaymış gibi rol yapabiliyorum, bunu bazen kendime görev edindiğim bile oluyor. Hiç keyfim olmamasına rağmen, bu gece saat 1 gibi ailemi topladım etrafıma 'hadi vampir köylü oynayalım' diye. abimi yatağından kaldırdım sensiz olmaz diyerek. Kahkaha atarak dans ederek oyun oynadım, herkesi güldürdüm. Anlık olarak bana da iyi geldi ama bu kendimi kandırma çabam mıydı acaba? Hayatımın arka fonundaki hüzün ve eksiklik hissi yüzünden mutlu olduğum anların gerçekliğini sorguluyorum artık.