"idare edilmesi zor bir çocuk olduğuma inanmıyorum; arkadaşça bir sözün, sessizce elimi tutmanın ya da hoş bir bakış atmanın benden istediğin her şeyi alamayacağına inandıramaz beni."
***
"sık sık beni ele geçiren güçsüzlük duygusu, senin bana davranma biçiminden kaynaklanıyor. ihtiyacım olan şey biraz cesaret, biraz dostluk, yolumu açman için biraz yardımdı ama sen tam aksine yolumu kapatıyordun."
***
"asıl mesele, muhalif yaradılışın sayesinde, çocuğa bu tür hayal kırıklıklarını her zaman ve kökten yaşatıyor olmadı. senin muhalif kişiliğin, malzeme biriktikçe durmadan güçlenip benimle aynı fikirde olduğun zaman bile bunu alışkanlık haline getirmedi. bu çocukluk hayal kırıklıkları, her gün yaşanan sıradan hayal kırıklıkları değildi; senin her şeye ölçüt olan kişiliğinle ilgili olduğu için beni hep yüreğimden vuruyordu."
***
"sen hiç düşünmeden sözlerinle kamçılardın, ne söylerken ne de sonrasında hiç kimse için üzülmezdin, insanlar senin sözlerin karşısında tamamen savunmasız kalırdı."
(bkz: franz kafka)