Birisiyle aramda 20,diğeriyle 13 yaş fark var.ve ikisi de erkek.çook güzel bir duygu evet ama çok da eziyetli ya.belki bizim aramızdaki yaş farkının çokluğundan olabilir bu durum fakat bazı anlar canımdan beziyorum.
Ted-X de bir konuşmanın başlığı "ablalar kardeşlerini doğuruyor"du.cok doğru bir söz.bazen ablaları gibi değil de anneleri gibi hissediyorum kendimi.en küçüğümüz bazen geceleri kaçar benim odaya gelir uzanır yanıma birlikte uyuruz.bazen ders çalışırken gelir her yeri dağıtır,döker.bazen de sabah çok erken kalkıp gelir yine benim yanımda uyur.eğer annem ona kızarsa gelir annemi bana şikayet eder.
anne der bana mesela(anneden başka adam akıllı bir şey söyleyemez).o ilk doğduğunda uzakta olsam da,aylarca eve gelmesemde hiç unutmazdı beni.geldiğimde yabancılık hissetmezdi.
En mutsuz zamanlarımda onun gülüşüyle avuttum kendimi.bazen çok kızdırıyorlar,çok yoruyorlar ama olsun iyi ki varlar.onlar olmasa napardım bilmiyorum.