asosyal itiraf

asla yapmam dediğim her şeyi yaptım ve sonunda kendimden nefret ettim. asla başaramam dediğim her şeyi başardım ve gücümü kabul etmek yerine başardığım işi küçümsedim. beni zaten kimse sevemez ki diye diye kalbini açan herkesi harcayıp geçtim. zaten okumayacaklar diye yazmaktan vazgeçtim. zaten anlamayacağım diye kendimi dinlemekten vazgeçtim. her şeye yetebilmek için un ufak oldum, toparlandığımda mayam bozulmuştu, eskiye dönemedim. daha çok başındayız diye derin nefes aldığım her şeyin aslında toprağını attığımı fark ettim. kaygısını güttüğüm her dünyevi zorluğu kendi içimde bir acz ve çocukluk bildim; sorularımı reddettim, mücadelemi hor gördüm. herkes takıyor diye takmaktan, herkes gidiyor diye gitmekten, öyle düşünüyorlar diye savunmaktan kaçtım. kalabalıklar önünde bağır çağır sahne almaya gözü kara, kendine doğruları söylemeye korkaktım ben. iç savaşım hiç bitmedi. kendime sahip çıkamadım. ve bir tek kendime yaranamadım.