asosyal itiraf

Her düştüğümde yahut her üzüldüğümde bir kez daha fark ediyorum, gerçekten güzel dostluklarım ve arkadaşlıklarım var. Az önce, beş dakika arayla iki farklı "Nasılsın?" mesajı alınca fark ettim. Bir konuşma geçmişine bakayım dedim, dört saatim telefonda geçti bugün. Son bir ayın ortalaması da, aşağı yukarı böyle. İşin duygulandıran tarafı, %80'ini ben aramadım. Ortalama her hafta bir tane farklı tatil davetini reddettim mesela. Merak edilmek, düşünülmek, özel hissetmek ne kadar güzelmiş. İki hafta önce stresten ve üzüntüden cildim pul pul dökülüyordu. Şimdi tekrar film alıntıları yapmaya başladım. Hehe. %95'i bu yazıyı okuyamayacak olsa da, ben yine de yazayım. "Yaşadığım ilk yirmi yılın intikamını alıyor gibiyim. Bilmiyorum. Kimse görmesin diye kıyıda köşede ağladığım zamanlar biri bana bunları söylese inanmazdım. Gerçekten inanmazdım. Her birinizle yılllar yılı devam eden bir arkadaşlığım/dostluğum var. Umarım ölene kadar devam eder. Her birinizi canımın ciğeri kadar seviyorum." Edit: Şu sözlükte bile ne kadar çok arkadaş biriktirmişim. Yazmadığım kısacık zamanda bile tanıdığım tanımadığım o kadar çok insan yazdı ki... Teşekkürler yakışıklı adamlar ve güzel kadınlar.