ev ahalisi bana, maksat sessizliği bozmak olsun diye sanırım, elektrikler falan kesilince hep zorla söyletirdi. kapkaranlık ortamda avaz avaz çığırıp kendimden geçerken ayıla bayıla mı dinliyorlar yoksa yana yakıla elektrik duası mı ediyorlar bilemediğim için haliyle ilkine inanmak ister, bi başladım mı da hemen duramaz, şarkıları peş peşe sıralardım. çocuk yaşta gölgelerin assolistiydim artık.
bir akşam yanına çağırdı babam. keyifsiz gibiydi. birazdan dayınlar gelecek, onlara da şarkı söyleyecek misin dedi. aşırı heyecanlandım. ilk kez bizden başka birilerinin huzurunda sanatımı icra etmem bekleniyordu. en masum pozumu takındım.
-eh, sen istedikten sonra söylerim tabi babacım.
+iyi bari. söyle ki, erkenden siktir olup gitsinler...