Şükür durumum iyi. Cidden. Az buçuk bir kariyer planım var, ailemden allah bin kere razı olsun, geleceğimiz için elinden gelen birikimi yapmış. Şimdilerde ailemden karakter gereği maddi konularda bir miktar çekinsem de, kötü şartlarda bile, ailemi yahut eşimi kimseye muhtaç etmem.
18'imin ertesi günü kursa yazılıp ehliyet aldım, şükür kullanabileceğim bir kaç arabamız da var. Ama geçmşten gelen bazı durumlardan ötürü, hiçbir zaman bunu bir vitrin objesi olarak kullanmadım. Cidden. Arabama binen arkadaşım bile çok azdır. Saysam on kişiyi bulmaz. Yakınlarıma, ilişkimiz her ne ise belli bir seviyeye ulaşmadan, özel günlerinde maddi değere sahip hediyeler bile almam. Öyle çarşaf çarşaf anlatmam yani. Ayıp. Taşrada büyüdüğümden belki de. Bir restorana bile oturduğumda cam kenarina değil de, içeri bir yere otururum.
Yani, marifet diye söylemiyorum. Sadece toplumun ne ara bu denli değiştiğini anlayamıyorum. Ne bileyim, öyle. Bir cafede BMW anahtarını, cüzdanını falan göstere göstere masaya koyan biri olmadım hiç. Olmam da.