Habil ile Kabilden beri süregiden bir kan var. Bazen oluk oluk, bazen boğucu, bazen de ağır... İşin başladığı yerde, iki kişi ile yapılan çatışma, toplumlaşma ile farklı bir biçim kazanmıştır.
Bir çok toplumda, fiziki uygunluk olarak erkeğe verilen bu görevde iki yol var. İlki, pofesyonel askerlik. İkincisi de vatandaş asker modeli. Profesyonel askerlik, genelde statükonun güçlü olduğu yerlerde gözlenir. Ordular toplanır, savaşır, yenilen çekilir, yenen galiptir. Bu savaşlar bazen yüz yıl sürer, bazen de iki saat.
Emperyalizm ile savaşlar da şekil değiştirmiştir. Önceleri profesyonellik gerektiren askerlik, trench(siper) savaşlarının gelişimi ile, insanı tüketilecek bir kaynak konumuna itmiştir. Burada verilebilecek en keskin örnek, 1. Dünya Savaşıdır. Yüz sene önce, profesyonel bir ordu ile yürüyen, ülke içinde de devamlılığın ve üretimin sürdüğü bir Almanya'da, durum kaynak tüketimine dönmüştür.
Savaş siperlerden önce, uygunluk ve fiziksel güç olarak görülüyor olsa da, gelişen teknoloji ve değişen savaş koşulları sonrasında piyade kavramına dönüşmüş, bir kişinin hareketi yerine, yüzlerce hatta binlerce insanın aynı anda aynı şeyi yapması ile farklı bir konuma evrilmiştir.
Belki bir ara, geçmişten günümüze savaş tiplerini anlatan bir entry girerim.