ben bu kadarım işte. elimi uzatsam dokunacağım kimse yok. birkaç iyi dilekten ibaretim. birkaç dönülmemiş mesajdan ibaretim. dayanılmaz baş ağrılarından ibaretim. kimse tanımadı beni. kimsenin yanında gönlümce ağlayamadım. kaya gibi durdum karşılarında. oysa bana bir tebessüm etseler ben de gülerdim. kime bilmedi adımı. öğretmenlerim bile hatırlamaz beni. her ders parmak kaldırmasına rağmen her ders adı sorulan o öğrenciyim ben. kimsede hiçbir iyi etki bırakmadan geçip gittim. gülmedim, sinirlenmedim, kırıp dökmedim. kasiyere kolay gelsin diyen on bininci müşteriyim. bıkkınlık verdim. yüzüne baktığım herkesin omuzlarına çöktüm. böyle olsun istemezdim. bu kadarım işte ben. bu kadar olabildim. daha kötüyüm şimdi. ağrılar uyutmuyor. kafam hiç susmuyor. kimse beni görmüyor. kalabalığın içinde bir kalabalığım ben. öylece geçip giden, hiç hatırlamadığınız...