bir belgeselde benzeri bir şeye denk gelmiştim. 11 eylül saldırısını canlı olarak yaşayan insanlarla röportaj yapılıyordu. bir kadın saldırı esnasında okulda olduğunu, camdan baktığında yükselen bir toz bulutu gördüğünü tüm detaylarıyla anlatıyordu. daha sonra araştırma amacıyla o okula gidiyorlardı ve hiçbir açıdan saldırının etkilerinin görülemeyeceği ortaya çıkıyordu. olay sadece pikaçunun kuyruğundaki siyah şerit değil. bu gibi bireysel ve toplumsal travmalarda da aklımız bizimle oynayabiliyor. hafıza, hatırlamaktan çok daha işlevli: yaşananları değiştirebiliyor. yanlış hatırladığımız ya da hiç yaşanmamasına rağmen hatırladığımız şeyler olabileceği gerçeği tüyler ürpertici.