Çok ağladım. Beraberdik. Ağlamamdan, ağlak insanlardan hiç hoşlanmadığını çoğu zaman böyle şeyleri hiç umursamadığını da biliyordum. İçimi döktüm ben ona. Hayal kırıklıklarımı, uğradığım haksızlıklarımı, var olma çabamı ve ben olurken neler yaşadığımı. Gözyaşı değil de kan akıyordu sanki gözlerimden. Sanki konuşmuyor can çekişiyordum anlatırken. Hiç bu kadar zor olmamıştı bir şeyleri ifade etmek benim için. Hiç birine bu kadar yakın olmamıştım. Ben olmamıştım yanında.
Sımsıkı sarıldık işte. Sımsıkı. Saçlarımı geçirdi parmaklarının arasına. Göğsüne yattım ben de. Bütün şefkatini sevgisini ilk kez bu kadar güçlü hissetmiştim. Uyuttu sonra beni. Çok da güzel bir sabaha uyanmıştım.