Çocukluğumdan beri bende var olan durumdu. Aşırı utangaç sıkılgan bir çocuktum. Hep içime dönüktüm. Tanımadığım insanlarla rahat rahat konuşamazdım. Sonra liseye geçtik bu durum bir tık kırılsada devam ediyordu. Bu kez dış görünüşümden dolayı özgüven eksikliği yaşamaya başladım. Lise üçe geçmiştim ve daha hiç kimse bana gelip açılmamıştı. Benden hoşlanan hiç kimse olmamıştı. Ben çirkinim düşüncesi yer etmişti bu kez de. Neden kimse benden hoşlanmıyordu. Kimse sevmiyordu.
Sonra üniversiteye geçmemle bunların tamamını aştım. Nasıl oldu bilmiyorum. Ama kendimi son derece düzgün ifade eden, tanımadığım insanlarla gerilmeden iletişim kurabilen, kendine güvenen biri haline geldim. Şimdiki halimden çok memnunum o yüzden. Özgüven eksikliği çok kötü bir şey arkadaşlar
Not:artık çirkin olup olmadığımı önemsemiyorum. Birisi güzel ya da çirkin olduğum için hayatımdaki konumunu belirleyecekse kapı orada derim.