Bugün gelen his. Tam iki aydır herşeyden vazgeçmeye, boşlamaya başlamıştım. Önce tüm sosyal medya hesaplarımı kapatıp yok olacaktım, sonra kendimi soyutlayacaktım dünyadan, sonucunda da ya intihar edecektim ya ruhsuz biri olarak "yaşamamaya" devam edecektim. Son hesabımı gece kapattım, verileri indirdim. Ailem benden sonra görmek ister diye. Sonra öylesine balkonda otururken üç kuş gördüm. Biri yavruydu ve uçmayı yeni öğreniyordu. Uçtu, uçtu artık kanatları rüzgar basıncına dayanamayacak seviyeye gelince kendini bırakmak yerine çırpınmaya başladı. Öyle titriyordu ki havada uçabilmek için... Pes etmedi devam etti ve yavaşça bir ağaca süzüldü. Kendi kendime dedim ki; senin vazgeçmeye hakkın var mı? Açtım fotoğraflarıma baktım, yaşadıklarımı düşündüm. Ne için çabaladım? Sonunda kendimi kendime hapsedip, mutsuz biri olarak ölmek için mi? Hayır. Vazgeçmedim, geçmeyeceğim. Elbet bir gün her şey güzel olacak.