sabah saatin yedisı, iki gündür göze damla uyku girmemiş.
bazıları çok şanslı. bazıları kadersiz. belki yine arabeske bagladigimiz zamanlardan biri ama bazen gitmek istiyor insan. herkesten herseyden.
mesela eskisi gibi acitmiyor giden sevgilinin yarası.
bazen bir tek annen gülsün istiyorsun. sonra bi bakıyorsun aylardır is yok. bazen keşke calissaydim diyor insan. ...
bazen keşke hayallerimizin peşinde kosmasaydik bu kadar diyorsun. çünkü hayal bazen sana unutturuyor gerçekleri.
sonra bi bakıyorsun ,eline bakan koca bir aile . yüzleri düşmüş. kiralar faturalar birikmis.
bazen, keşke gidenin yarası kadar olsaydı diyorsun yaralar.
bazen rahat uyuyabilseydim keşke.
ve bazen diyorsun ki ölmek bile kolay değil.
ölmeyi istemek kolay ama ölmek zor.
güzel yaşamayı istemek kolay ama hayatı güzelleştirmek zor.
sonra diyorsun ki bazen...
keşke biri sana dayanak olsaydı. ama bi bakıyorsun yalnizsin.
ölmeyen, ölemeyen bir yalnız. ..
bazenler çoğalıyor bazen.
sonra diyorsun ki bazen, dünyada her şey eşit yaratılmış ve benim hakkımı calanlari, kendi altıma çekmek benim hakkım.
sonra bakıyorsun onlara, senin hakkın olan gücü bile çalmis senin zayifliklarina gülüyor lar.
bazenler çoğalıyor bazen.
saat sabahın yedisi. keşke uyuyabilseydim diyorsun bazen