üff çok iyi şarkı ha.
hiç bu tarz şarkılar dinlemezdim yia.
şimdi ise ayna karşısında ruh hastası gibi, dansa pek benzemeyen garip hareketlerle, komşuyu pek de rahatsız etmeyecek bir desibelde, bağırarak bu tarz şarkılar söylüyorum.
tabii ki kulaklıkla, son ses. çünkü kendi sesimin konsantrasyonumu bozmasını istemeyiz değil mi? (kulaküstü kulaklık bir nimetmiş geç kalmışız geeç! ne yavaş olayım kulağımdan düşecek derdi var ne gereksiz dış sesler. müttthiiş şşhh)
pandemi beni çok değiştirmiş.
neyse ben burdan devam:
bilmem bu neyin nesssiiii wAoW
güzelliğin böylesiii