Geçen hafta çok sinirlendim ben bu kitaba.
Gerçekten öfkeliyim.
Amin Maalouf'un okuduğum ilk kitabı oldu.
Günlerdir bu adamın ve bu romanın neden bu kadar ünlü bir kitap olduğunu anlamaya çalışıyorum. Kötü kitap değil. Aksine güzel de sayılabilecek bir kitap ama günün sonunda "berbat edilmiş güzel bir kitap" bu. İnsanı en çok sinirlendiren şey de bu oluyor. Çok iyi hazırlanabilecekken okuyucunun ağzında ekşi bir tat bırakıyor.
Rahat bir 5 senedir falan aklımın bir köşesinde olan kitaplardan biriydi. Epey de meşhur. Ne zamandır şöyle uzun soluklu roman okumamıştım. Okuyup zihnimi dinlendirmek istiyordum.
Hasan Sabbah muhabbeti üzerine Vladimir Bartol'un Alamut romanı ile Semerkant arasında kaldım. İkisinden birini okuyayım dedim. Direkt Alamut'u okumadığıma üzüldüm kitabı bitirince. En azından o kitap eminim ne yapmaya çalıştığının farkında olan ayakları yere basan bir kitaptır. Onda da umduğumu bulamazsam lanet olsun böyle düzene zaten. asdaklsd
Aman neyse ya. Kitap hakkında uzun uzun spoiler'lı bir şeyler yazacaktım. Tam şu an üşendim. Çok da lazım değil. Yarın falan eserse tekrar entry girerim.
"Roman" bağlamında iyi bir kitap değil arkadaşlar. Emin olabilirsiniz. Okuyacaksanız yine okuyun ama roman tadını kesinlikle alamayacaksınız.