Yalnızlık.
Şu sıralar çok fazla yalnız kalıyorum. Bakarsan it sürüsü gibi de çevrem var he. Beni o çevreden bi abim anlıyor. Kimseye bir şey anlatamıyorum. Bazen ona da anlatmıyorum. Kendi kendime kalıyorum. Hem de çok uzun zamandır. Anlatmıştım o kadar ama kimsenin umurunda değildim.
Şimdilerde buraya sardım. Twitterda kendi adımla bişiler paylaşmaktan sıkıldım. Aslında orda benim ben olduğumu biliyor herkes. Burada rahatça yazabiliyorum.
İşin kötü tarafı mı diyeyim yoksa teselli eden tarafı mı diyeyim alkolle olan arkadaşlığım şu corona dan beri çok ilerledi. Parayı bulduğum an alkole sarılıyorum, onunla rahatlıyorum. O olmazsa uyuyamıyorum da. Bu da canımı sıkıyor.