Kötü bir anım var bununla ilgili anlatayım. Geçen yıl bu dönemler çok kötüyüm her şey üstüste geliyor üstüme geliyor ve ben en yakın arkadaşımın yanına gitmek istedim. Sadece biraz gülsek iyi vakit geçirsek bana yeterdi. Büyük hayal kırıklığı. Trenden indim beni aldı ve ne zaman giideceğimi sordu. Bilmiyorum dedim ve bunu önemsemedim planlama yapıyordur diye düşündüm. O gece sabaha kadar oyun oynadık. Arkadaşaları vardı. Ve onların yanında sürekli benim adıma konuşup onlarla konuştu. Tamam her neyse bu da önemli değildi o an için. Sabah oldu biz ikindin uyandık. Akşam yemeğe çıkacaktık. Biraz oyalandık evde hazırlanmaya başladık evde. Beraberken ablası aradı. Konuştu geldi yanıma sonra tekrar ablası aradı. Ve sesi ben duyacağım şekilde açtı ve ablası ona ordan çıkmasını yurttan babasının aradıklarını söyledi. Fakat Cumartesi günündeyiz. Ablası bir sürü şey söyledi ve o da tamam dedi. Ve ben o an o kadar kırıldım ki. Sebebi ne olursa olsun beni öyle bilmediğim yerde en kötü halimle bırakmasını istemezdim. Sonra ben o şehirdeki diğer arkadaşlarımı aradım. Bir erkek arkadaşım vardı ve ben ona güvenmiyordum. Ona bile söyledim. O da tabi gelebirsin dedi. Sonra kız arkadaşımın bana söylediği şey şuydu. Eğer güvenmiyorsan bilet alalım geri dön. O an yı kıl dım. Bu kadarını tahmin edemezdim. Onun için yaptıklarım geçti gözümün önünden ve o buna değmezmiş. O kadar kırıldım ki. Onu arkadaşlarının yanında kötü duruma düşürmek istemedim ve sustum. Başka bir yerden tanıdığım bir kız arkadaşımla konuştum ama kızla dışarda görsen sadece selamlaşırım. Mecburen aradım kızı. O da tabi ki gel dedi saolsun. Neyse yemek yedik yakın dediğim arkadaşım hala diğerleriyle ilgilenip benim adıma konuşuyor. Artık onun arkadaşları da farketti durumu ona söylediler sanırım sonra kahve içmeye gittiğimizde bana benmişim gibi davrandı. Beni kalacağım yere bıraktılar ve ondan hiç konuşmadık. Hiç. Ertesi gün döndüm ve hayatım daha da kötüye gitti. Hala toparlanmakta zorluk çekiyorum. Umarım onun bu davranışları her ne içinse ona değmiştir.