örgü örmek

gerçekten terapi gibi... 2018 yılında lisanstan mezun oldum. tecili bozdurdum. artık diplomalı bir psikologtum. askere gitmeden önce biraz çalışayım dedim ama psikolog olarak uzun süreli bile iş bulmak imkansızken, geçici olarak iş bulmak ütopikti. ben de bi tanıdığımız vasıtasıyla yüncüde işe girdim. orada öğrendim ilk olarak örmeyi. yani müthiş örüyorum denemez ama haroşa yapabiliyorum en azından. ilk örmeye başladığımda anladım bu kadınların o kadar şeye rağmen neden kafayı yemediğini. gerçekten derdini, tasanı ilmek ilmek örüyorsun. geçtiğimiz aylarda yine ağır depresyonda olduğum bir süreçte diz battaniyesi örmeye başlamıştım. çoğu bitti azı kaldı.