asosyal itiraf

ilkokulda sınıftaki kızlar olarak sınıfın karizma oğlanına aşıktık. hoca da şansa hep beni onun yanına oturturdu hehehe. sonra bi gün birkaç kız geldi yanıma dediler ki "seni grubumuza alacağız. biz farklıyız x'ten hoşlanmıyoruz. sen de bizdensin." kdkdkfklfkfkdkfof olaya bak amk gizli teşkilat kuruyoruz gönül defterleri kapalılar olarak. tabi ben ölüp bitiyorum çocuğa kimsenin haberi yok. (duyguları saklamada cenevar gibi ol) neyse işte bir gün kırıkkalpler takımı olarak bir şey yapmaya karar verdik. boşuna toplanmadık yani bir oyun çevireceğiz. hepimizin de nefret ettiği bir kız vardı sınıfta. kız nasıl güzel, nasıl alımlı, bir o kadar da o çocuğa yanık... biz çirkin olduğumuz için kıllanıyoruz bundan. dedik bizim bunu kullanmamız lazım. ben gittim kıza dedim ki "benden duyduğunu kimseye söyleme ama x senden hoşlanıyor. derste söyledi bana da..." falan ben saçmalıyorum. kız hem çok güzel hem beyimi ayartmaya çalışıyor, resmen delirmek üzereyim. kız da dedi "ben zaten farkındayım bana ilgisinin ama yüz vermiyorum" bir sikimin farkında değilsin. neyse ben gittim kızların yanına işte beni üstün olarak görüyorlar bu görevden dolayı. sonraki ders sınıfa bir gittik... kız köşede ağlıyor hüngür hüngür. çocuk beni gördü bağırdı çağırdı saçımı kesmeye kalktı. o sırada bana bir gülme geldi. kaos o kadar hoşuma gitti ki herkes sustu ben kahkaha atıyorum. kız topladı çantasını eve gitti. annesine anlatmış. annesi de benim anneme şikayet etmiş. bir güzel dayak yedim. çocuk da sonraki sene başka şehre taşındı. özetle değmedi yani. değmiyor arakadaşlar.