Sözlük, kendimi kimseye açamıyorum. Mutluluğumla, acımla, düşüncelerimle dalga geçecekler diye ödüm kopuyor. Arkadaşlarım var ancak kendimi onlara bile açamıyorum. Ya bir gün bu dostluk arkadaşlık biter de hakkımda bildiklerini başkalarına meze olsun diye anlatırsa gibi düşünceler sürekli beynimin içinde dolanıyor. Bu hesabı açmamın sebebi de bir nebze olsun kendimi kendi kimliğimi burada gizleyerek de olsa içimi dökmekti. ilk başta amacım bu olsa da zaman geçtikçe buralara uğramaz olduğumu ve git gide daha da içime kapandığımı, hani kırıldığımda zaten susup oturuyordum ama bu kez mutlu olduğumda da susup oturduğumu, doğum günümde kimsenin olmadığını, başarımı kimsenin görmeyip kutlamadığını farkettim. Buraya tekrar yine içimdekileri dökmek için geldim sözlük. Umarım bu sefer döktüklerimden daha ağırlarını toplamak zorunda kalmam.
Korkuyorum birinin beni anlamayacak olmasından...