önceki gün kar yağışından dolayı maç ertelenmiş, İstanbul'da hava buz mu buz. hâlâ kar yağıyor, zar zor yürüyoruz. Lisedeydim o vakitler, ders bitmiş çıkışta arkadaşlarla konuşuyoruz. "Stada gidelim" diyoruz, "izleriz maçı, gireriz içeri". plan bu ama yanımızda üç kız var. zor onlara karda kışta statta durmak diye vazgeçiyoruz. Kağıthane'de bir mekana kadar yürüyoruz. içeride normal insanlar çayını, kahvesini içiyor. gayet iyi giyinimliler, kibar kibar duruyorlar. sonra iki tane maganda kılıklı tip ve üç tane zarif kız giriyor içeri, görenler "kızların bunlarla ne işi var" der. "abi" diyoruz, "juventus maçını izleyeceğiz". normalde kalabalık için tasarlanmış maç izleme yerine götürüyor bizi. yalnızca beş kişi var, koskoca ekran. öğleden sonra şampiyonlar ligi maçı var olur şey değil zaten. maç başlamadan benim kalp gümbür gümbür atıyor. çay falan içiyoruz ama fayda etmiyor.
düdük çaldı, maç dünkü kaldığı yerden, 31. dakikadan başlatıldı. ben oturamıyorum bir türlü, sürekli şekil değiştiriyorum. daha bir saat var diye düşünüyorum, nasıl geçer. "1 gol yaa" diyorum içimden "Allah'ım 1 gol lazım lütfen". ilk yarı bitiyor hemen, gidip elimi yüzümü yıkıyorum. geldiğimde kızlar "şimdi bunlar İtalyan mııı?" diye soruyor. bak yine aklıma geldi ya biz neredeyiz siz neredesiniz. neyse, ikinci yarı başlıyor. bir juventus geliyor bir biz geliyoruz. kalp dayanmaz bu maça kalp. heyecan artıyor ama umutlar da azalıyor. "ölüm grubuydu zaten, en kötü uefa'ya gidiyoruz" diyorum. hemen en kötüsüne hazırlıyorum kendimi.
Fakat hiç gerek yok... dakika 85... savunmadan uzun bir top geliyor
Drogba'ya. adam öyle güzel yumuşatıyor ki topu göğsüyle, zaten o havaya yükseldi mi rakibin şansı kalmaz. indiriyor topu ve sağdan kaçan
Sneijder'e yılan gibi veriyor topu. ben ayaktayım zaten, "yoksaaa?" diye geçiriyorum aklımdan. Sneijder alıyor topu, sürüyor ama yanında iki defans oyuncusu var kalede
Buffon var, nasıl atabilir?
atıyor bir şekilde. golün olduğu anı ben idrak edemiyorum. "gol mü oldu?" diye bağırıyorum. sevinçten nasıl sevineceğimi bilmiyorum. sonra bir patlamayla arkadaşımın üzerine atlıyorum. bağırıyoruz hepimiz, içerideki insanlar bize bakıyor tuhaf tuhaf. nasıl mutluyuz. sonraki 7-8 dakika geçmek bilmiyor. bitir işte hoca uzatma, bitir. maç bitiyor ben de bitiyorum. kıpkırmızı, yüzünden ve boynundan damarlar çıkmış, sesi kısılmış ve yorgun vaziyette parayı ödeyip kaçıyoruz. sevinç esnasında arkadaşımın neredeyse çenesini kırıyormuşum, özür diliyorum ondan.
tarih 11.12.13, Drogba indiriyor Sneijder atıyor, ölüm grubunda ölen taraf İtalyan devi Juventus oluyor. hâlâ kulaklarımda "
ARRIVEDERCI JUVENTUS" sözleri yankılanıyor.